Esen Kıvrak, Olgu Kızılay (keman), Efdal Altun (viyola) ve Çağ Erçağ'dan (viyolonsel) oluşan Borusan Quartet, parter bölümünü tümüyle dolduran dinleyiciye Beethoven'in üç dörtlüsünü (La Majör Op.18 No:5, Mi Minör Op.59 No:2 ve La Minör Op.132 No: 15) sundular. Göz temasıyla sağlanan giriş ve bitişlerdeki birliktelik, birbirlerini sürekli kollayarak sağladıkları bütünlük, elde ettikleri harika tını takdire değer. 

Peki, nedir bu başarının sırrı? Bu topluluk nasıl, dünyanın en önemli dörtlüleriyle yarışacak düzeyde müzik yapıyor? Kuşkusuz, dördü de yetenekli ve çalışkan müzisyenler. Ama bu yakalanan düzeyin ardında, işin 'profesyonel' biçimde sürdürülüyor olması başlıca etken. Esas işi akademisyenlik veya bir orkestra üyeliği olup da, müzik aşkıyla zaman zaman bir araya gelerek repertuvar hazırlayan yaylı dörtlülerden en önemli farkları bu. Başlangıçta Borusan orkestrasında grup şefliği de yapıyorlardı ama bir süredir tüm çalışmaları Borusan Quartet'te toplanıyor. 

İkinci önemli etken, çok prova yapıyor olmaları... Konser olmadığı zaman her gün muntazaman saatlerce çalışıyorlar. Böylece hazırladıkları eserde, kimin nerede nefes alacağına kadar farkındalar. Provalardaki konuşma ve anlaşmalarını konsere başarıyla yansıtıyorlar. 

Elde ettikleri uyumlu ve iyi tınıdaki önemli bir etken de ellerindeki çalgıların kalitesi... İsviçre merkezli ve bankasında çok kaliteli enstrümanlar bulunan Maggini Vakfı'nın beğenisini kazandıkları ve arkalarında Borusan olduğu için, hepsi de 1700'lü yılların yapımı enstrümanlarla çalıyorlar. Kemanlar Stradivarius ve Amati, viyola Testore, viyolonsel de Petrus Guarneri… 

Sürekli yeni projeler tasarlayan, Türk bestecilerine sipariş edilen yapıtların prömiyerlerini yapan, klasikten çağdaşa geniş yelpazede dağarlarını giderek zenginleştiren Borusan Quartet, artık Avrupa ve Amerika'daki öngegelen dörtlülerle kıyaslanabilecek, yarışabilecek bir düzeyde... Hem müzisyenlerimizi, hem de bu önemli projenin arkasında duran Borusan'ı kutluyorum.

Şefik Kahramankaptan // Yansımalar // 22.02.2014