İki CD'de ne var ne yok, tüm dramatik tenor aryalarını söylemiş bu Sicilya'lı tenoru, ilk dinlediğimde 'tizleri geniş almıyor, allargandolar'dan kaçıyor, daha rahat alabilirmiş, acaba bariton mu olsaymış?' gibi, şan hocalarına mahsus sürü sepet eleştirilerimi sıralamaya başladım durdum. Bir yandan da 'ne söylememiş acaba' diye gideremediğim merakımı durdurmak için internette gezinirken birden, geçen 27 Ağustos'ta kendi memleketinde, Ragusa'da Vespa'sıyla yoldan uçtuğunu, kafa ve göğüs travmasından 43 yaşında yaşama veda ettiğini öğrendim. Bir tenor kask takar mı? Sınır tanır mı? Tizlerde dolaşan bir beyin, coşku dolu bir yürek ve Vespa!!!  

Şu an iki gözüm iki çeşme. O kadar eleştirdim ki, kendimden utanıyorum. Bu eleştirilerim artık net değil, yanlı. Buna inanın! Evet, kısacık ömrüne koca bir repertuvarı sığdırmış, oynamadığı rol kalmamış. Onu 2002'de Metropolitan'da Pavarotti'nin yerini alan bir mertebeye oturtarak onunla bir anma konserini yapmışlar. Sonra ne Scala kalmış, ne Staastsoper, ne Parma...  

Sony'nin yayımladığı, bu iki CD'lik albüm, yürek yakan tüm dramatik aryaları bir çırpıda dinlemek isteyenler için çok güzel bir seçki. Kimi sahnede, kimi konserde, kimi de stüdyoda kaydedilmiş. Bence 2. CD'de 2008'de Prag'da stüdyoda Marco Armiliato ile gerçekleştirdiği Napoliten'ler hem kayıt tekniği açısından hem de sesinin en olgun dönemi olması bakımından en iyi icraları.  

Ne zor bir yaşam… Hele tenorsan. Bir kere 'Kolay tenor aryası' diye bir şey yok. Tüm aryaların sonunda illa ki bir 'si b' ya da 'do' var. 'Tenor' olma yolunda bir tenor, hep bu tizleri oturtma endişesi ve çabasıyla yıllarını devirir. Sonra alt bağlamlar ve renk birliği, geçiş pasajları, içmeyeceksin, fazla yemeyeceksin, çok uyumayacaksın, az uyumayacaksın, sinirlenmeyeceksin türünden bir sürü yasak dolu bir yaşam… Sahnede de sürekli 'aşık' rolü ki, canlandırdığı rol mutlaka ölür. Geniş bir yürek gerekir tüm dramayı kaldırmak için.  

Tüm operacıların teknik zorluklarla dolu repertuvarlarından bir an olsun sıyrılıp hem kendilerini rahatlatmak açısından hem de popüler kültüre de yaklaşmak bakımından hafif müzik ya da 'hafifleştirilmiş' müzikleri söylemesi artık moda oldu. Birlikte düet yaptığı arkadaşı tenor Marcelo Álvarez'le hafif müzik söylemeye yatkın o yumuşacık tınısıyla yorumladığı Rachmaninoff'un söz eklenmiş Vokaliz'i, Bach'ın ünlü Air'i (Solo Amore olmuş), Fauré'nin gene söz eklenmiş Pavane'ı, hele Kronos Dörtlüsü eşliğinde ibranice söyledikleri günümüz film müzikçisi Osvaldo Golijov'un yahudi şarkısı mükemmel! Bunun yanısıra saymakla bitiremeyeceğim uyarlamaların arasında Son Gli Occhi Tuoi (Gounod-Steve Wood ), eve gelir gelmez dinlediğim, beni günün tüm yorgunluğundan alıp götüren bir şaheser.  

Nur içinde yat Licitra. Bize çok yoğun bir repertuvar kaydı ve yaşlı gözler bıraktın. Evet, 'Son gli occhi tuoi!' (gözlerin de öyle). 

Ece İdil

Salvatore Licitra **** 

Turandot, Il Pagliacci, Il Travatore, Tosca,  Aida vd. operalardan aryalar; Napoliten'ler; Çeşitli düzenlemeler 

Sony Classical 2CD 88697989602

Satın almak için lütfen tıklayınız