22.03.2016
Egemen Berköz'den Şubat İzlenimleri - 1
Geçtiğimiz Şubat ayı dolu dolu geçti. Gerçekten birbirinden güzel konserler izledim. Ama tatsız olaylar da ara vermeden sürdü ne yazık ki. 17 Şubat’ta Ankara’da askerî araçlara yapılan bombalı saldırıysa ülkemizin geleceğiyle ilgili kaygılarımızı daha da artırdı. Ardı arkası kesilmeyen ölümler için ağlamak anlamsız görünüyor artık. Ayakta kalmak için sanata, müziğe sarılıyoruz, doğrusu da bu diye düşünüyorum. Ancak böyle direnebiliriz salınmak istenen korkuya, yaşamı ancak böyle koruyabiliriz.
Tam bu yazıya başlarken Umberto Eco’nun ölüm haberi gelmişti. İlk Gülün Adı romanıyla tanıdığımız bu önemli yazar ve bilim adamının ölümünün ardından düzenlenen törende Corelli’nin yazarın çok sevdiği La Follia’sı seslendirilmiş. (Ne ilginç ki geçen hafta da I Solisti Veneti Boğaziçi Üniversitesi’ndeki konserlerinin sonunda alkışlara teşekkür için Vivaldi’nin “La Follia”sını çalmışlardı, ben de konserden dönünce evde birkaç kez daha dinlemekten alamamıştım kendimi.) Gazetede bunu okuyunca hemen bu “La Follia”yı bulup dinledim, şimdi bu satırları yazarken de dinliyorum. Ve sanırım bu yazıyı değişik “La Follia”ları dinleyerek tamamlayacağım…
17 Şubat Albert Long Hall Venedik Solistleri konserinden...
…derken, yazının ortalarına doğru Can Dündar ile Erdem Gül’ün “hak ihlali” başvurusunu Anayasa Mahkemesi’nin haklı bulduğu haberi geldi. Gece sürükleyici bir filmi izler gibi geçti ve Dündar ile Gül’ün özgürlüğe kavuşmalarıyla sonlandı. Öyleyse bir “La Follia” da onlar için!
Arkası gelecek...
